Artık Blogger Olma Vakti Gelmiştir...

30 olmama 30 gün kaldı...

Artık adam akıllı bir blog açıp gerçek bir blogger olma vakti geldi 

Hatta neredeyse geçiyordu ki trene atlamış olmaktan mütevellit yaşadığım gecikmeyi es geçebilirim

Bir yerde bir yazıda yazar birisinin kendisine 30 dan önce yazar olmamasını öğütlediğini söylemişti...

Zihnimde kalan ya da kalması için çaba gösterdiğim yazının bu kısmı belki de otuzlarıma vardığımda artık yazmamak için bir bahanem kalmadığını kendime söylemem için özenle bu güne kadar varlığını sürdürdü zihnimde...

ve bu yolda atmaya başladığım o bebek adımlarımda bana yumuşak bir koltuk misali dayanak olup ayakta kalmama yardım edecek gibi görünüyor...

ah yazmak ah ..

yazmanın büyüsünü hepimiz biliriz

ya da o kelimelerin büyüsü müydü?

söyler misiniz tek başına büyülü kelimeler ne işe yarar ha!

dile ya da kağıda dökülmemiş sözcüklerle kim kime büyü yapabilir Tanrı aşkına...

Ve bence yazı sözden daha da büyülüdür zira söz değişir lakin yazı sert bir kaya gibidir kolay kolay değişmez..

Biliriz söz uçar yazı kalır ya hani uçup giden şeyin büyüsü de uçucu olmaz mı o halde sizce de...

oysa kalıcı olan öyle midir?

daha fazla ziyaretçi ile buluşur hem de hep aynı şekilde aynı dimdikliği ile

bu sebeple "söz gümüşse sukut altındır" sözüne "yazı da yakuttur yahu" eklemesi yaparak bu konuya bir virgül koyalım,

Gelelim bu blogda ne yazıp ne yazmayacağıma

ne edip ne etmeyeceğime

ne kadar aralıklarla girip çıkacağıma filan...

menülerim hazır da blogda kategori yok sanırsam, bende etiket olarak eklerim napim

arz ediyorum sevgili meraklı bloğumun menü niyetine düşündüğüm etiketlerini...

- duygu dünyam

- zihin dünyam

- bildiğimiz Dünyamız

- kim olduğum

- kim olduğun

imdilik bu kadarı kafi

yazdıkça açılır zihnim genişler dünyam o zaman muhtemelen eklemlene eklemlene bir hal olur bloğumun da menüsü

ne yazacağım belli oldu bir de ne yazmayacağımı bildireyim 

Malatyalı olanların ortak özelliğinin Malatyalı olmaları gibi bir cevap olacak, sıkı durun geliyor

Yazdıklarımın dışında halan her şeyi bir gün yazana değin yazmayacağım

Bu blogla ne mi edeceğim

kendim için:

yazma becerimi geliştirmek

sanal alemde artık kaçınılmaz hale gelen var oluşuma adam akıllı bir kimlik kazandırmak

zihnimde hissettiğim özgürlüğün yansımasını görmek (söz veriyorum otosansür motosansür yok...)

ve dahi sınırlılığımı da gözler önüne sermek

gibi gibi

bide siz meraklılar için ne edeceğime bakalım

merakınızı tatmin etmek

ya da bazen merakınızı kamçılamak

bazen canınızı sıkmak yani hayatın sıkıcılığı hakkındaki duygu ve düşüncelerimi size bulaştırmak

bazen keyiften dört köşe olmanıza katkıda bulunmak

gibi şeyler

imdi de ne etmeyeceğime göz atalım

istikrarsızlık etmeyeceğim

kendimi sansür etmeyeceğim

sizin var olup olmadığınızı dert etmeyeceğim

kendimi ünlü zan etmeyeceğim

bi de bu alakasız olacak ama olsun iyi bir şey hoş görüverin

trafikte küfür etmeyeceğim

geldik en hayati bölüme

hayati derken buradaki sanaldaki varlığımın hayatı anlamında

yani blogun ömrü ve sağlığı için aşırı önemli o husûsî-i evvele

bloga giriş çıkış yapma sıklığı

yani buradaki sanaldaki varlığımı beslemek ve büyütmek için vereceğim emeğe...

bunun cevabının ne olması gerektiğini herkes bilir

bir tohum attıysan toprağa ve istersen o tohum olsun bir gün binler meyve dalda

o vakit hesapsızca emek verir çalışırsın toprakta

arkadaş olursun toprakla

dilinden anlarsın

derdine ona dökersin

işte bu misal buna cevabım,

ideali tanımladık iş iştigale gelince ise yaşayıp göreceğiz 

sözüme değil icraatıma bakacaksınız sizlerde...

merakın bol olsun